دکتر مصدق

   این شعر از دکتر حمید مصدق فرزند دکتر محمد مصدق بنیانگزار جبهه ملی ایران و ملی کننده ی صنعت نفت ایران است . به مناسبت ۲۹ اردیبهشت روز تولد و بزرگداشت دکتر محمد مصدق (که در رسانه های ایران نامی از آن برده نمی شود ) قسمتی از این شعر زیبا را به خامه می کشم تا همه بتوانند آنرا بخوانند .

مراسم بزرگداشت دکتر مصدق در باغش واقع در آبیک قزوین برگزار می شود. آرامگاه ابدی دکتر مصدق هم در همانجاست. هر چند نیروی انتظامی تدابیر سختی برای حضور کمتر مردم و ممنوعیت فیلمبرداری و عکسبرداری میبند ولی این مراسم هر سال با حضور گسترده ی مردم و اعضای جبهه ی ملی ایران برگزار می شود :

زمانی دور در ایرانشهر

همه در بیم

نفس در تنگنای سینه ها محبوس

همه خاموش

و هر فریاد در زنجیر

و پای آرزو در بند

هزار آهنگ و آوای خروشان بود و شب خاموش

فضای سینه از فریاد پر بود و لب خاموش

و باد سرد

چنان کولی و ولگرد

به هر خانه ، به هر کاشانه سر می کرد

و با خشمی خروشان

                                                    شعله ی روشنگر اندیشه را می کشت

شب تاریک را تاریکتر می کرد

....

در آن دوران

در ایرانشهر

همه روزش چو شبها تار

همه شبها ز غم سرشار

نه در روزش امیدی بود

نه شامش را سحرگاه سپیدی بود

نه یک دل در تمام شهر شادان بود

خوراک صبح و شام ماران دو کتف آژدهاک پیر

مدام از مغز سرهای جوانان

                               این جوانمردان ایران بود

جوانان را به سر شوری است طوفانزا

امید زندگی در دل

ز بند بندگی بیزار

و این را آژدهاک پیر می دانست

از این رو بیشتر بیم و هراسش از جوانان بود

....

لب هر در

به روی کوچه آهسته وا می شد

و از دهلیز قلب خانه ها با خوف

سراپا واژه ی انسان رها می شد

هزاران سایه ی کمرنگ

در یک کوچه با هم آشنا می شد

طنین می شد

صدا می شد

صدای بی صدایی بود و

                                             فرمان اهورایی

....

....

به پا خیزید

کف دستانتان را قبضه ی شمشیر می باید

کماندارانتان را در کمانها تیر می باید

شما را عزمی اکنون راسخ و پیگیر می باید

شما را این زمان باید

دلی آگاه

همه با همدگر همراه

نترسیدن ز جان خویش

روان گشتن به زرم دشمن بد کیش

نهادن رو به سوی این دژ دیوان جان آزار

شکستن شیشه ی نیرنگ

بریدن شیشه ی تزویر

دریدن پرده ی پندار

اگر مردانه روی آرید و بردارید

                                        از روی زمین از دشمنان آثار

شود بی شک

تن و جانتان ز بند بندگی آزاد

                                            دلها شاد

تن از سستی رها سازید

روانها را به مهر اورمزد آشنا سازید

از آن ماست پیروزی

....

....

خدای عهد و پیمان میترا

پشت و پناهم باش

بر این عهد و بر این میثاق

گواهم باش

در این تاریک پر خوف و خطر

خورشید راهم باش

خدای عهد و پیمان میترا

دیر است اما زود

مگر سازیم بنیاد ستم نابود

به نیروی خرد از جای برخیزیم

و با دیو ستم آنسان در آوزیم

                                                  و بستیزیم

که تا از بن بنای آژدهاکی را بر اندازیم

به دست دوستان از پیکر دشمن

                                                      سر اندازیم

و طرحی نو در اندازیم

...

...

در آن شب از دل و از جان

به فرمان سپهسالار کاوه مردم ایران

ز دل راندند

نفاق بندگی و خسته جانی را

و بنشاندند

صفا و صلح و عیش و شادمانی را

نوازش داد باد صبح دم بر قله البرز

درفش کاویانی را ....

                                                                             دکتر حمید مصدق