موسیقی یا...

چرا این روز ها هر جا میریم موزیک هایی رو میشنویم که هیچ کدوم از اصول اولیه یه آهنگ رو ندارن نه چیزی به اسم موسیقی دارن نه خواننده محترم صدا و تکنیکی داره و گاهی حتی یک شعر بدرد بخور هم وجود نداره...
چرا ما اینقدر کم سلیقه شدیم؟
تا به حال آلبوم های بیست، سی سال قیبل رو گوش کردین؟ چرا اینقدر جذابن؟ چرا هیچ وقت از شنیدنشون سیر نمیشیم؟
چون هنر توشون هست و ذات هنر در تنوع همیشگیه!
واقعا باعث شرمندگیه منه که میبینم نه تنها دوستانم این سر و صدا ها رو گوش میدن، بلکه تحت تاثیر قرار میگیرن بعد تازه اونو به دیگران توصیه هم میکنن!؟
نمیخوام اینجا از افراد اسم ببرم ولی آیا واقعا به نظر شما این موسیقی رپی که الان داره بصورت فله ای بخش میشه چقدر با روح هنر سازگاره؟ یا حتی آهنگ های تکنو ویا پاپی که اونا هم تعدادشون کم نیست!
این که دیگه ربطی به خارجی ها نداره!
خودمونیم و خودمون اگه بد میسازیم تقصیر خودمونه اگه خوب هم بسازیم باز مال خودمونه کجا رفت اون همه لطافط موسیقیه ایرانی؟ من نمیگم همه سنتی بسازن و گوش کنن
بحثمن در مورد تمام سبک های موسیقیه مگه قدیم ها کسی آهنگ مهمونی و رقص نمیخوند؟ مگه ما موزیک راک نداشتیم؟ همه جوری بودن فقط خوب بودن!